Nalika aku nggosok weteng cilik bayi sing anyar sing larang regane kanthi tangan siji lan nggulung telponku karo tangan liyane, aku nemokake artikel sing cukup medeni ing situs warta penting sing nampilake pasuryan bocah cilik nalika nonton televisi. Slack-jawed lan hunched liwat, bocah-bocah mandeng amba-mripat ing layar, katon luwih zombie tinimbang manungsa.
Aku nyedhot mambu bayi anyar sing nyenengake ing gulu anakku sing lagi turu, ngambung pipine sing lemu, lan sumpah yen dheweke ora bakal dadi salah sawijining bocah zombie kasebut.
Nanging kene kita. Limang taun, sedulur siji, lan pandemi global mengko…
Nggawa nir supaya ibu bisa istirahat.
Sesame Street ana tamba gateway kita nalika paling tuwa dadi siji. Iku ketoke cukup lugu. Sawise kabeh, iku pendidikan. Aku wis thukul munggah ing, lan aku nguripake metu nggoleki…Aku. Lagu Super Simple lan Cocomelon , rotasi melodi balita karo kartun ngiringi, teka sabanjuré. Nanging sing mung, kaya, musik karo gambar. Dheweke mbantu kita liwat janjian terapi fisik lan lelungan mobil. Padha meh ora dianggep minangka TV. Blaze lan Mesin Monster ana matematika. Super Kenapa! iki maca. Patroli Kab yaiku ... kerja tim lan pemecahan masalah, aku kira?
Acara sing paling dijaluk saiki dening bocah-bocah prasekolahku loro yaiku…drumroll, please…video YouTube bocah-bocah acak dolanan boneka. *Tutup mripat lan geleng-geleng sirah.*
carane kanggo mungkasi rambute graying
Saiki sing siji-rahasia isinku, babysitter elektronikku-luwih angel kanggo mbenerake.
carane mbusak tan bathuk
Ing antarane kanca-kanca indukku, wektu layar sing gegandhengan karo Covid minangka guyonan kabeh wong nanging ora tau diukur. Kita kabeh nganggep yen bocah-bocah nonton televisi luwih akeh ... nanging apa, kaya jam sedina? Limang jam saben dina? Apa video game diitung? Bisa Gelembung Guppies diajukake ing TV pendidikan?
Nalika kanca ibu ing gedhongku sayangé diserang karo Covid bebarengan karo bojone lan anak wadon sing umur telung taun, aku nyaranake supaya mbalang aturan wektu layar lan supaya putrine nonton kabeh TV. Dheweke sms kula: 'Aku babar blas. Dheweke nonton TV rong jam sedina.'
Sing mandegake aku ing trek.
Mung sawetara minggu kepungkur, anak-anakku nonton TV rong jam sadurunge sarapan. Nalika kita kabeh padha sehat.
Aku ngerti iki mangsa pandemi lan aku nyoba kanggo nglipur bocah-bocah aktif sing cooped munggah ing 1200 kaki persegi, apartemen kutha loro-kamar turu tanpa latar mburi…nanging aku monster? Utawa wong lop jam mati total wektu layar padha underplay nomer ombenan padha nggunakake saben minggu ing fisik taunan?
Aku wiwit mbayar manungsa waé liyane kanggo obrolan sembrono bab wektu layar lan weruh sing sanajan tuwane mbukak guyon bab carane akeh wektu layar sing dicekel bocah, ora ana sing bener nyebutake sawetara jam. Utawa yen padha nindakake, jumlahe pancen kurang. Aku bakal weruh kirim Facebook sing ngandika kaya, Aku wis rampung parenting kanggo dina iki. Aku sijine episode saka 'Paw Patrol' lan banjur turu! Um…siji episode dawane 22 menit. Nalika iku wis minggu dawa lan aku wis rampung parenting kanggo dina, Aku nguripake film fitur-dawa.
Aku butuh jawaban. Dadi aku crowdsourced liwat Instagramku. Ing jajak pendapat sing ora ilmiah sing digawe ing Instagram Stories, wong tuwa ujar manawa bocah-bocah entuk wektu layar luwih akeh tinimbang sing dikarepake, amarga jumlah kasebut umume siji nganti telung jam saben dina.
Sing luwih menarik kanggo aku, yaiku wong tuwa sing wani ngakoni yen bocah-bocah nonton layar luwih saka telung jam saben dina. Wong tuwa sing ngakoni yen anak-anake pengin video unboxing murah utawa rekaman bocah-bocah liyane sing main video game. Ibu sing wani ngomong yen dheweke ninggalake TV nganti suwe ing sawijining esuk - nalika dheweke anteng lan tangi alon-alon - dheweke bocah-bocah njupuk inisiatif kanggo mateni. Lan guess apa? Dheweke malah ora rumangsa guilty amarga liyane ekstra nggawe dheweke luwih aktif lan melu karo bocah-bocah dina. Bayangna.
Sawetara minggu kepungkur, aku diwawancarai pakar bocah cilik Dr. Tovah P. Klein, penulis How Toddlers Thrive lan direktur Barnard College Center for Toddler Development, kanggo artikel sing daktulis. Nyoba kanggo nindakake wawancara telpon karo bocah-bocah prasekolah ing earshot umume nggawe kula luar biasa kuatir. Aku bakal nyoba kanggo fokus ing proyek nalika bracing dhewe kanggo isin saka gelut adhine krungu utawa panjalukan potty. Ing pungkasan wawancara, Dr. Klein kandha, Sampeyan duwe anak? Ana ing ngendi? Aku ora krungu apa-apa.
Aku guyon, Oh, iku amarga aku njaluk wong dienggoni karo iPad lan favorit elek YouTube show.
carane nyuda rambute abot
Aku samesthine chuckle pangerten, nanging aku entuk soko malah luwih apik-validasi.
Sanadyan mesthi urip ing donya non-layar iku becik, Dr Klein ngandika sing layar bisa tumindak minangka alat kaslametané saben dina perlu. Iku salah siji saka sawetara cara kita sambungan lan hiburan njero ruangan. Dheweke yakin manawa layar bisa dadi kasunyatan saiki, nanging ora kudu dadi masa depan. Nalika cuaca saya apik lan wong divaksinasi, kulawarga bakal luwih akeh wektu ing njaba ruangan-adoh saka layar. Dadi, ora perlu kaku yen anak-anak sampeyan sementara dipasang ing layar (kanthi konten sing disetujoni wong tuwa) luwih asring tinimbang sing dikarepake.
Nalika dheweke ngomong, aku meh mati rasa seneng. Apa aku percaya yen aku bisa mandheg ngrasakake rasa salah ibu babagan wektu layar? Aku rumangsa butuh tandha saka alam semesta. Kapindho aku weruh Amy Schumer endorse Dr. Klein dina banget sabanjuré, Aku ngulungake metu iPads.
pinten asam ingkang kedah kula dhahar
Dina iki, aku nyoba sing paling apik kanggo nggawe keseimbangan antarane kerja, dolanan karo bocah-bocah, muter dolanan lan nyetel. Bocah Sibuk -aktivitas gaya. Lan nalika kita kabeh kudu break saka saben liyane, Aku nyoba ora aran guilty babagan nggunakake layar minangka alat Handy. Nanging aku nyoba ngganti jinis TV sing kita tonton yen bisa.
Aku ora meksa bocah-bocah wadon kanggo nonton super pendidikan, nanging nalika aku nemokake acara sing bisa mulang uga panghibur, aku tenan ningkataké iku. Dadi topi kanggo Emily's Wonder Lab sing introduce anak-anakku kanggo cara ngelmu ing dianyari Pak Wisaya jenis cara. tresna kanggo Kerajaan Koala Izzy kanggo nuduhake cuplikan saka critters paling nengsemake ing bumi lan putri veterinarian manis kang peduli kanggo wong-wong mau; iku soothes lan nyenengake uga informs. Lan surak kanggo Biru kanggo mbantu wong tuwa lan bocah-bocah nggunakake katrampilan sosial-emosional, imajinasi, lan ngguyu supaya bisa liwat dina.
Lan kanggo video YouTube sing bocah-bocah acak sing main boneka…Aku malah ngucapke matur nuwun kanggo sampeyan. Aku mangu-mangu yen sampeyan mulang anak-anakku apa wae sing migunani, nanging sampeyan ngidini aku bisa kerja kanthi tentrem yen perlu. Aku ora bisa ngenteni nganti sampeyan ana ing kaca spion, nanging ing wektu sing padha, aku ora ngerti kepiye carane bisa slamet ing mangsa pandemi iki tanpa sampeyan.
RELATED: Bocah-bocah lan Televisi: Kabeh Sampeyan Kudu Ngerti Sadurunge Nggawe 'Paw Patrol'
